Γνωρίζοντας το καλό
και το κακό, ο άνθρωπος γίνεται όμοιος
με το θεό
Είναι θλιβεροί οι
άνθρωποι χωρίς σκοπό στη ζωή
Χωρίς σκοπό η ζωή δεν
έχει γεύση και νόημα, ούτε και προορισμό
Είναι μια αδέσποτη
μοναξιά
Σαν να στεκόμαστε στη
πόρτα του σπιτιού και βλέπουμε τη βροχή
να πέφτει
Μας δείχνει τις
πραγματικές διαστάσεις της επιπολαιότητας
των ανθρώπων
Να συλλογίζεται κανείς
καθώς η βροχή που πέφτει πάνω του,
ασφαλώς, δεν είναι
το πιο βολικό πράγμα
στον κόσμο και ίσως γι αυτό σταμάτησε
η βροχή από τη μια
στιγμή στην άλλη, για
να μπορέσει να σκεφτεί
Να ακολουθήσει ελεύθερα
την πορεία της σκέψης του μέχρι εκεί
που θα τον έβγαζε
Δεν θα τη μάθουμε, όμως
ποτέ, ούτε εμείς ούτε εκείνος
Η αιφνίδια εμφάνιση,
σαν να έβγαινε από το πουθενά
Ο άνθρωπος χρειάζεται
να καθησυχάζει τον εαυτό του και χωρίς
κανείς να τον απειλεί
Η μέρα έφτανε στο τέλος
της, σε λίγο θα έπεφτε η νύχτα
Κοιμήθηκε, χωρίς
συνείδηση, χωρίς ευθύνη, χωρίς ενοχή
Δεν είδε ούτε όνειρα
ούτε εφιάλτες
Κοιμήθηκε όπως υποτίθεται
ότι πρέπει να κοιμάται μια πέτρα
No comments:
Post a Comment