Λίγο μετά την Ανατολή της Ημέρας.....

Ο νους και η ζωή συνέχεια δραπετεύουν

πηγαίνουν ταξίδια μακρινά, όλο αυτά σκέφτονται και ψάχνουν και γυρεύουν

περπατώντας στο κέντρο της πόλης προς την είσοδο του Μετρό

σκέφτομαι αν έχω να γράψω έστω και κάτι που να μην είναι περιττό

δύσκολη η σκέψη και η επιλογή γιατί όλοι τα ίδια και τα ίδια λένε και γράφουν

τουλάχιστον από αυτά που διαβάζω στις εφημερίδες καθημερινά

Συνεχίζω να περπατώ και να χαμογελώ απλά και ευγενικά στο νου και στη ζωή

τον κόσμο παρατηρώ που περνά δίπλα μου χωρίς να χαμογελά ευγενικά

όλοι περνούν σχεδόν σκυθρωποί χωρίς προορισμό γιατί έχει απεργία το Μετρό

Τι απομένει στους απλούς ανθρώπους που περνούν σκυθρωποί χωρίς να χαμογελούν ?

Μόνο οι πράξεις, η βοήθεια, ο εθελοντισμός αν μπορούν

πάντως όλοι συνεχίζουν να περπατούν και να σε κοιτούν σκυθρωποί

όταν από δίπλα σου περνούν βιαστικοί

Υπάρχει αρκετή απόσταση, πάντως, ανάμεσα σε αυτά που ζεις και γράφεις

για αυτό σκέφτομαι πάντα πριν γράψω να μην είναι περιττό

προσπαθώ να μειώσω την απόσταση σε αυτά που γράφω και που ζω

η ζωή δεν είναι περιττή ψιθυρίζει ο νους στο αυτί της ζωής και αυτή χαμογελά γλυκά

Τελικά είναι όμορφοι ο νους και η ζωή δεν κάνουν ποτέ κάτι το περιττό

γι αυτό τους εμπιστεύομαι και τους αγαπώ

πότε πότε ξεφεύγω λιγάκι από την καθημερινότητα και δραπετεύω μαζί τους

ψάχνοντας και γυρεύοντας να βρω να γράψω κάτι που να μην είναι περιττό

όταν βρίσκομαι δίπλα στο νου και την ζωή χαίρομαι και χαμογελώ

πάντα φροντίζω να βρίσκομαι μια ανάσα κοντά από το μέρος της καρδιάς

και σκέφτομαι να βρω κάτι να γράψω που να μην είναι περιττό