Η αλήθεια του Σήμερα και του Αύριο.....

Κουράστηκα πια με όλα αυτά που γίνονται γύρω μου, με όλα αυτά

που ακούω και βλέπω. Όλο λόγια και πρέπει, τίποτα άλλο δεν ακούω,

ευτυχώς που δεν μιλάω, απλά προσπαθώ και άρχισα να μιλάω λίγο και

σιγά, σιγά. Απλά για να μπορώ να συνεννοούμαι.

Κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια μου αντικρίζω την πραγματικότητα

κάνοντας αρχή κοιτώντας στον καθρέπτη. Μετά ακολουθεί το τι θα δουν

τα μάτια μου και θα ακούσουν τα αυτιά μου από την καθημερινή

πραγματικότητα της καθημερινότητας, χωρίς να μιλάω, απλά βλέπω και

ακούω περπατώντας στο σκιερό πεζοδρόμιο πάντα, η πηγαίνοντας με το

Τραμ η το Μετρό για τις δουλειές που χρειάζεται να κάνω.

Δευτέρα σήμερα, αρχή της βδομάδας και άρχισα από νωρίς το πρωί με

τον γιατρό τον Παθολόγο του ΕΟΠΥΥ για να μου γράψει τα φάρμακα

του μήνα και μετά στο Φαρμακείο για να τα πάρω, με συμμετοχή 25%.

Μήπως με ρώτησαν ποτέ αν έχω λεφτά να πληρώνω τα φάρμακα σαν

ασφαλισμένος του Οίκου του Ναύτου που πλήρωνα για 45 χρόνια ?

Κανείς δεν με ρώτησε και ούτε με ρωτάει κάθε φορά που πηγαίνω για

τα φάρμακα από πολύ νωρίς το πρωί, ούτε ο γιατρός του ΕΟΠΥΥ μα

ούτε και ο Φαρμακοποιός. Είναι ζωή αυτή ? Κουράστηκα πια με όλα αυτά.

Το μόνο που με ξεκουράζει είναι που κάθομαι και μπορώ και τα γράφω

λέγοντάς τα σιγά σιγά ψιθυριστά.